'Huidbloemen: Eczema seborrhoicum sterni'
A.K. (1914-2010)
(ongedateerd) 2004
gemengde techniek op
paneel
11,9 x 21,5 cm
DVVJ_AK4_002
Inv.nr.
|
DVVJ_AK4_002
|
Correspondentie
|
|
JH
|
Beste
Rinke,
Ik
heb de familie van A. gesproken. Volgens hen is het inderdaad zo dat A. last
had van de een of andere huidaandoening en dat die steeds erger werd; maar
welke aandoening dat was daar wil de familie niks over kwijt. Vervelend dat
die lui niks zeggen willen. Ze lijken wel ergens bang voor. In de bijlage het
tweede paneeltje van de stapel. Behalve over huidziektes weet ik ook niks van
klederdrachten. Hoe heftiger de huidziekte hoe rijker versierd ook de jurk
van de Madonna, lijkt het wel.
Groet
Jozef
|
RN
|
Beste
Jozef,
Tja,
hoe je deze twee beelden nou moet lezen, weet ik ook niet zo goed. Votiefgaven
zijn van alle tijden. In de oertijd
deed de eerste mens al aan cadeautjes geven, niet alleen aan zichzelf of de
medeholbewoner, maar ook aan de god. Goden kregen cadeautjes om ze te
kalmeren, gunstig te stemmen of op te kopen. Misschien dat er ook wel eens
iets ‘om niet’ werd gegeven of uit dankbaarheid. In de rooms-katholiek
traditie werden aan de god, vanwege een gelofte en uit dankbaarheid, stapels
prullaria aangeboden. De god omkopen was er niet meer bij, daarvoor werd in
de bijbel veel teveel en veel te duidelijk gewaarschuwd. De Enige God laat
zich niet besturen, die stuurt alleen maar Zelf. Zo moet je ex voto’s
eigenlijk zien: niet zozeer om de god of godin, -in dit geval de Heilige
Maagd of beter gezegd Magda,- in een opperbest humeur te brengen zodat de god
niet iets gemeens doet, maar eerder om de ‘hum’ van de Ene God wat op te
vrolijken juist omdat die allang Zijn best voor jou had gedaan... Alhoewel
het bij ex voto’s dus gaat om geschenken die achteraf worden gegeven, kun je
je afvragen of men de god toch niet probeerde te manipuleren. Men bedankt de
god immers die alle goedheid geeft om niet, in het christendom ook wel ‘de
genadegod’ geheten. Misschien is het hele idee van ex voto’s zelfs typisch
een trekje van het premoderne bewustzijn: men wacht gewoon tot er bijna iets
ergs gebeurt, -men gaat bijvoorbeeld bijna dood door een net wakker geschrokken
lawine,- en dan roept men gauw dat de god, als ie jou effe redt, een leuk
cadeautje krijgt en niet laat stikken in de sneeuw… In het moderne bewustzijn
heeft men de god niet meer nodig; men geeft vooral zichzelf cadeautjes. Hoe
die dingen van A.K. hier precies inpassen weet ik echt niet.
Groet
Rinke
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten